این بحث
را برای نسل جوانی می شگافم که در قرن بیست و یکم در میدان بازی
های زبانی و بازی های سخنی، مصروف انواع تولیدات و انواع بازی ها
اند. بازی با متن ِ خود و بازی با متن های دیگران. ما در عصری
زندگی میکنیم که برخورد ما با هر نوع نوشتارِ خواهی نخواهی رنگ
فلسفی می گیرد. این فلسفه، فلسفهِ زبان است.
ماجراهای «سوپر» و «اوبر» نمونه‌ای موردی از
گریزناپذیری فلسفۀ نیچه‌اند، فلسفه‌ای که تأثیرش
بر گفتار روزمره و واقعیت سیاسی در مقایسه با
اندیشمندان پیش از نیچه نظیری نداشته است.
فلسفه زبان، فلسفه
تحلیل زبانی و زبان شناسی: فلسفه زبان یکی از حوزه ها و شاخه های فلسفه است
که قلمرو آن زبان است. فلسفه تحلیل زبانی از شاخه های فلسفه نیست. بلکه از
روش های فلسفه است که در همه شاخه های فلسفی کاربرد دارد، یعنی راه حل همه
مسائل فلسفی است
توته،
نامی است که بر این گونه متن گذاشته شده است. توته می تواند متنی
باشد که در آن یک قطعه عکس یا هر شکل دیگری از تصویر، به حیث یک
سطر یا مصرع کاربرد پیدا کند. فضای موجودۀ دیجیتالی، امکانات
جدیدی را برای ژانر های متفاوت متنی گشوده است.
.gif){kind=spacer}
