بازتاب

شبكه خبري «C.B.S» در تازه‌ترين قسمت برنامه مشهور «60 دقيقه» خود، بازار هنگفت پورنوگرافي و فيلم‌هاي مستهجن در آمريكا را مورد كالبدشكافي قرار داده است.
در اين گزارش، ارزش فروش فيلم‌هاي مستهجن در آمريكا، سالانه بالغ بر ده ميليارد دلار برآورد شده و از اينكه اين مبلغ چندين برابر هزينه‌اي است كه آمريكايي‌ها صرف فعاليت‌هاي ورزشي مي‌كنند، اظهار نگراني شده است.
در حالي كه تلاش‌هاي خبرنگاران «C.B.S» براي رديابي مافياي پورنوگرافي در آمريكا ناكام مانده است، اين شبكه از شركت‌هاي مشهوري چون «جنرال موتورز»، «ماريوت تيم وارنر»، «VCA» و «VIVID» به عنوان چهره‌هاي اصلي پشت پرده مافياي پورنوگرافي نام مي‌برد.
«C.B.S» در اين گزارش، از فروش سالانه 800 ميليون نسخه از محصولات پورنوگرافي توسط شبكه گسترده‌اي در بازار آمريكا خبر مي‌دهد كه مهم‌ترين معيار آن، به دست آوردن سود هنگفت است كه از وارد شدن به حيطه «ننگ اجتماعي» به دست مي‌آيد.
وجود سايت‌هاي غيراخلاقي با تصاوير مستهجن در اينترنت نيز موضوعي است كه در اين گزارش، مورد توجه قرار گرفته و از 180 ميليون پيوند اينترنتي خلاف اخلاق خبر داده شده است.
فروش محصولات مستهجن، يكي از قديمي‌ترين تجارت‌هاي دنياست و هيچ‌گاه رو به كاهش نرفته است. يكي از بزرگ‌ترين تغييرات فرهنگي آمريكا طي 25 سال اخير، مقبوليت گسترده پورنوگرافي در اين كشور بوده است. محصولاتي كه زماني تنها در پس‌كوچه‌هاي دورافتاده شهرهاي بزرگ،‌ قابل دسترسي بود، هم‌اكنون به وسيله بزرگ‌ترين شركت‌هاي آمريكايي به صورت مستقيم به خانه‌ها و اتاق هتل‌ها تحويل داده مي‌شود. برآورد مي‌شود كه آمريكايي‌ها، سالانه 10 ميليارد دلار را صرف خريد اين محصولات مي‌كنند كه چندين برابر هزينه آنها براي حضور در مكان‌هاي ورزشي حرفه‌اي، خريد موسيقي و يا رفتن به سينماست. تقاضا آنقدر زياد است كه برخي از شركت‌هاي بزرگ آمريكايي مانند «جنرال موتورز»، «ماريوت» و «تيم وارنر»، هم‌اكنون ميليون‌ها نسخه را به فروش مي‌رسانند.
بهترين مكان براي مشاهده اين صنعت، «لاس وگاس» است كه بيش از 200 شركت توليدكننده اين محصولات زير يك سقف گرد آمده و آخرين توليدات خود را در اختيار عموم قرار مي‌دهند.
به گفته پل فيش بين، مؤسس و مدير «اخبار فيلم‌هاي بزرگسالان»، مشتريان آنها، توليدكنندگان اين محصولات، توزيع‌كنندگان، اسپانسرها، صاحبان مغازه‌ها، خريدكنندگان تلويزيوني و مشتريان خارجي هستند.
او مي‌گويد، در تمام آمريكا، 800 ميليون مورد اجاره فيلم‌هاي ويديويي و سي‌دي‌هاي مستهجن وجود دارد. من فكر نمي‌كنم كه تنها 800 نفر باشند كه هر كدام ميليون‌ها مورد محصول را كرايه ‌دهند. به گفته فيش بين، اين محصولات با رضايت كامل بزرگسالان در خانه‌هاي شخصي آنان توليد مي‌شود، هرچند استوديوهاي ويژه‌اي نيز براي اين كار وجود دارد.
بيل ليون، يكي از فعالان سابق صنعت جنگ‌افزار مي‌گويد: «در كاليفرنيا بيش از 12 هزار نفر، مشتري اين محصولات هستند و در اين ايالت ما تنها بيش از 36 ميليون دلار ماليات در اين زمينه مي‌پردازيم، بنابراين صنعت پول زايي است».
ليون، مدير يك اتحاديه به اصطلاح آزادي بيان بود كه درواقع يك سازمان تجاري كه نماينده نزديك 900 شركت فعال در زمينه پورنوگرافي است، شركت Comcast در سال 2002 نزديك 50 ميليون دلار از توليد اين‌گونه برنامه‌ها به دست آورده است. همه شركت‌هاي معروف از Time Warner تا Cable vision به مشتركان خود اين‌گونه محصولات را ارايه مي‌دهند، درست مانند شبكه‌هاي Echo star و Direct TV كه توسط شركت تكنولوژي هيوز از زيرمجموعه‌هاي شركت جنرال‌موتورز اداره مي‌شود.
دنيس مك آلپاين، مي‌گويد، آنها هيچ‌گاه رقم واقعي سود خود را نمي‌گويند، اما من حدس مي‌زنم شركتي مانند Direct TV، احتمالا 200 ميليون و شايد هم تا 500 ميليون از اين صنعت درآمد داشته باشد. در اين ميان مي‌توان به زنجيره هتل‌ها هم اشاره كرد: هيلتون، ماريوت، هايات، شرايتون و هاليدي و اينكه همگي در قبال پخش خصوصي اين فيلم‌ها براي اتاق‌هاي مشتريان از طريق سيستم تلويزيوني هتل، از آنها پول دريافت مي‌كنند و نزديك 50 درصد اين فيلم‌ها، توسط خود همان مشتريان خريداري مي‌شود.
وي مي‌گويد: «به نظر من شركت‌ها به اين علت وارد كار مي‌شوند كه اين صنعت هيچ محدوديت درآمدي ندارد. يك واقعيت نيز در اين زمينه وجود دارد كه هميشه يك نوع ننگ اجتماعي، هنوز هم در اين كار موجود است. شما مي‌توانيد براي اين كارها سود و منفعت كلاني به دست آوريد، چراكه ميزان سود آن بسيار بالاست، بنابراين يك احساس امنيت اقتصادي در آن وجود دارد».
يكي ديگر از مراكز توليد و پخش اين موارد، چاتس وورس از حومه‌هاي ساكت شمال لوس‌آنجلس است كه در آنجا هم شركت‌هاي زيادي مانند VIVID وجود دارند. اين شركت درست مانند شركت‌هاي معروفي همچون پارامونت و يونيورسال در هاليوود است. بيل آشر، مدير اين شركت مي‌گويد، عموما توليد اين‌گونه فيلم‌ها، خرج و هزينه زيادي ندارد. وي مي‌گويد، طي 5 سال گذشته، اين شركت هر ساله رشدي 2 رقمي در ميزان توليدات خود داشته و به گفته خود وي، سال گذشته 1 ميليارد دلار از محصولات آنان به فروش رفته است.
وي مي‌گويد: وقتي ما قسمتي از محصولاتمان را به شبكه‌هاي ماهواره‌اي مي‌فروشيم، آنها همه آمار را تحليل مي‌كنند و بنا بر آمار آنها، ما پرسودترين شركت براي آنها بوده‌ايم.
برنامه «60 دقيقه» اميدوار بود كه دست‌كم بتواند، يك شركت بزرگ را بيابد كه در مورد اين‌گونه فعاليت‌هاي خود صحبت كند، اما هيچ‌كس اين كار را نكرد و تنها عده كمي از آنها گفتند كه اساسا شركت‌هاي آنها محصولات زيادي را توليد مي‌كنند و انتخاب آنها ديگر با مشتري است.
آشر در پايان مي‌گويد: من به شركت‌ها توصيه مي‌كنم كه اگر گزارشگران براي پرسش در مورد توليد فيلم‌هاي بالاي 18 سال به شركت آنها رفتند، اصلا در را باز نكنند. نمايش اين تفريحات بزرگسالان، آنقدر پرسود و درآمدزاست كه كم‌كم به جزيي از فرهنگ تبديل شده و به راحتي قابل دسترس، به سادگي قابل حصول و احتمال طرد قانوني آن هم ناممكن است.
اما اين روند كي و چگونه آغاز شد؟ 25 سال پيش با يك دستگاه خانگي ويديو.
درواقع پورنوگرافي نحوه فروش 25 سال اخير بازار را تغيير داده و معمولا مشتريان آن نيز مردان جوان هستند. با جستجوي اين موارد در اينترنت، مي‌توان به راحتي به نزديك 180 ميليون پيوند دست يافت. به نظر كارشناسان، اين امر تأثير زيادي بر ارزش‌هاي جامعه آمريكا و توانايي دولت در قانونمندي پورنوگرافي دارد.
به گفته لين، كامپيوترها هم‌اكنون به خانه آمريكايي‌ها نيز نفوذ كرده‌اند. آخرين آمار در اين زمينه، اين بود كه حدود 70 تا 80 ميليون آمريكايي داراي كامپيوتر هستند. در كمتر از 10 سال نيز ما از حدود 1000نفر بالاي 18 سال به 80 ميليون نسخه فيلم‌هاي بالاي 18 سال رسيده‌ايم. يعني ما در بين مردم خود پتانسيل عظيمي براي خصوصي نگاه كردن به اين مسائل داريم. اما آيا ايالات متحده نمي‌تواند هيچ‌گونه محدوديت‌ قانوني يا تعقيب قانوني را در اين زمينه اعمال كند؟
پورنو هم‌اكنون آنقدر قابل‌دسترس است كه كم‌كم به زيرمجموعه فرهنگ آمريكا تبديل مي‌شود و حتي خود را در برنامه‌هاي مد و موسيقي تلويزيون نيز نشان مي‌دهد. لوك فورد 37 ساله، ستون‌نويس سايت‌هاي اينترنتي در اين‌باره مي‌گويد: اين مسأله كم‌كم در بين جوانان عادي و پذيرفته مي‌شود، خصوصا در رده سني 18 تا 25 سال. افرادي كه وارد اين حرفه مي‌شوند، مي‌دانند كه راحت‌ترين راه براي به دست آوردن 1000 دلار در دو ساعت، همين است.
با تحقيق در اين رابطه معلوم شد كه اصلا در اين زمينه كمبود نيروي انساني وجود ندارد و به همين دليل است كه 500 شركت بدون وقفه در اين زمينه فعاليت مي‌كنند. فورد مي‌گويد: بسياري از دختراني كه وارد اين صنعت مي‌شوند، تنها با يك تجربه اين كار را ترك مي‌كنند، اين تجربه آنقدر براي آنان دردناك، وحشت‌آور و شرم‌آور است كه ديگر اين كار را نمي‌كنند.
گروه‌هاي مخالف اين مسائل در آمريكا مي‌گويند، صدها نفر از هزاران مردي كه به اين كار روي مي‌آورند، دچار اختلالات رفتاري اجتماعي مي‌شوند و اين عوامل باعث طلاق و از هم‌گسيختگي خانواده‌ها مي‌شود.
ماري بس بوچانان، دادستان بخش غربي پنسيلوانيا مي‌گويد: « اينكه اين مسائل، قابل دسترسي است و مردم آن را تحمل مي‌كنند، به اين معني نيست كه آن را قبول هم دارند».
بيشتر حقوقدانان مي‌گويند، در حال تلاش براي اعمال محدوديت‌هايي قانوني در اين زمينه هستند. بوچانان مي‌گويد: «اين مسأله روز به روز بدتر و بدتر مي‌شود و به همين دليل، نياز به اجراي قانون در اين زمينه احساس مي‌شود. ما بايد به توليدكنندگان، نشان دهيم كه محدوديت‌ها و مرزهايي وجود دارد، محدوديت‌هايي در مورد فروش و پخش محصولاتشان در كشور».