ارسالی گ-ج
ارتش آمريکا طرحی را برای توليد "بمب همجنس‌گرايی" در دست بررسی داشته است. بر اساس اسناد، قرار بود اين بمب، سربازان دشمن را از لحاظ جنسی نسبت به همقطاران خود "مقاومت ناپذير" کند.
طرحهای توليد تسليحات غيرمتعارف از سوی نيروی هوايی آمريکا ارائه شده بود
تسليحات ديگری که هرگز ساخته نشده‌اند، از جمله شامل سلاحی می‌شود که سربازان دشمن را با بوی بد دهانشان متمايز می‌کند تا به راحتی شناسايی شوند.
وزارت دفاع آمريکا، سلاح‌های شيميايی مختلفی را در دست بررسی داشت که مرگبار نبودند اما برای برهم ريختن نظم و روحيه ارتش دشمن به کار می آمدند.
اين طرح‌ها در سال 1994 برای يک پروژه شش ساله با هزينه هفت و نيم ميليون دلار تهيه شدند اما هرگز پيگيری نشدند.
آزمايشگاه رايت متعلق به نيروی هوايی آمريکا در شهر ديتون، واقع در ايالت اوهايو، از پنتاگون خواسته بود تا بودجه پژوهش درباره برخی مواد شيميايی را تامين کند که آنها را "ايذايی، آزارنده و برانگيزنده وجوه ناپسند در افراد" توصيف می‌کرد.
به تازگی، گروه موسوم به "پروژه سان‌شاين" که بر تحقيقات در زمينه سلاح‌های شيميايی و بيولوژيک نظارت می‌کند، توانست اين اسناد را با استناد به قانون آزادی دسترسی به اطلاعات، به دست بياورد.
"کی بود؟ کی بود؟ من نبودم"
در طراحی سلاحی که "بمب عشق" ناميده می‌شد، استفاده از يک ماده شيميايی شهوت‌زا مورد نظر بود که رفتارهای همجنس‌گرايانه را به طور گسترده‌ای در ميان سربازان بر می‌انگيزد تا به آنچه که نظاميان يک ضربه "ناگوار اما کاملا غيرمرگبار" به روحيه دشمن توصيف کردند بيانجامد.
همچنين گزارش شده است که دانشمندان، طراحی يک سلاح شيميايی موسوم به "نيشم بزن/ گازم بگير" را در نظر داشتند که انبوه زنبورهای خشمگين يا موش‌های عصبانی را به سوی نيروهای دشمن جذب می‌کرد.
ماده ديگری هم مورد توجه قرار داشت که پوست را به نحو تحمل‌ناپذيری در برابر تابش آفتاب حساس می‌کرد.
يکی ديگر از اين طرح‌ها، درباره توليد يک ماده شيميايی بود که بوی بد شديد و بادوامی را در دهان ايجاد کند تا سربازان دشمن، حتی هنگامی که می‌کوشند در ميان غيرنظاميان پنهان شوند، انگشت‌نما باشند.
در نسخه ديگری از اين طرح، پژوهشگران به توليد بمب "کی بود؟ کی بود؟ من نبودم!" فکر می کردند که می‌توانست سربازان دشمن را به عارضه‌ای شبيه باد شکم دچار کند.
البته بر اساس اسناد دولتی، ابزاری مانند سلاح "کی بود؟ کی بود؟ من نبودم!" از سال 1945 مورد توجه توليدکنندگان تسليحات بوده است.
با وجود اين، پژوهشگران به اين نتيجه رسيدند که پايه و اساس چنين سلاحی، نقطه ضعفی دارد که آن را بی‌فايده می‌کند زيرا "مردم بسياری از نقاط جهان، از آنجا که بوی مدفوع را به طور مداوم استنشاق می‌کنند، آن را قبيح نمی‌دانند."
سروان دن مک سوينی، از مديريت مشترک سلاح‌های غيرمرگبار در پنتاگون می‌گويد که وزارت دفاع به معنای واقعی کلمه، صدها ايده برای چنين پروژه‌هايی دريافت داشته است اما "هيچکدام از سيستم‌هايی که در طرح سال 1994 تشريح شده بودند، ساخته نشده‌اند."